San Andres de Teixido, Covas e a Ria de Ferrol

"Quen non vai de vivo, vai de morto". 

E' este o refrán que cada galego coñece e formula cando se fala do santuario de San Andrés de Teixido. Di a lenda, que cada galego antes o despois ten que visitar ese santuario, e se non o fa cando esta en vida, o fará despois, de morto, pero en forma de lombriga, ou de araña, ou outros bichos... coidando que nade o pise. Por iso, quen sube ao santuario, ten que ter coidado e mirar ben onde pon os pes, nunca sexa que vaia pisando "alguén"!

Isto merece unha tradución así tal como é...

"Chi non va da vivo, va da morto".

E' questo il detto che ogni galiziano conosce e formula quando si parla del santuario di Sant'Andrea di Teixido. Dice la leggenda che ogni galiziano prima o poi deve visitare quel santuario, e se non lo fa quando è in vita, lo farò dopo, da morto, però sotto forma di lombrico, o ragno, o un altro insetto... facendo attenzione che nessuno lo calpesti. Per questo, chi sale al santuario, deve fare attenzione e guardare bene dove mette i piedi, non sia mai che pesti "qualcuno"!

Eu non sabia de toda a romeria que hai que facer na peregrinación a San Andrés, digamos que mais o menos atopei a ruta e o santuario un pouco a caso, porque tenia escoitado ese refrán centos de veces e porque me atraia ver os acantilados mais altos de Europa, que xusto están alí preto:

O magnifico paisaxe ao acabar o camino vello por San Andrés.

Relacionados coa devoción e a tradición do santuario, son os sanandresiños, maquetas-amuletos realizadas con miga de pan, e cada forma tiene su significado:

• La Mano: pide por el amor las buenas compañías y la amistad
• El Pez: por el trabajo y el sustento
• La Barca: para los viajes la casa y los negocios
• El Santo: por la salud física y mental y la buena convivencia.
• El Pensamiento: por los estudios, las pruebas y el buen sentido. Es de gran eficacia contra envidias y maleficios

Mis "sanandresiños", migas de pan de San Andrés de Teixido.

Encántanme estas lendas, que se resisten á imposición do catolicismo ou doutra calquera relixión, que se resisten ao paso do tempo e á globalización. Son graciosas, e ademais... din que na sabedoría dun tempo, nos contos e nas lendas populares, sempre hai algo de verdade...

Na ruta de San Andrés de Teixido, atopase Covas. E' un pobo da provincia de A Coruña, preto de Ferrol e a súa ria. Alí, hai un grupo de voluntarios que coidan a ruta e un albergue para camiñantes ou peregrinos, ao estilo dos albergues do camino de Santiago. A acollida é superfantastica, moi familiar, moitas atencións aos viaxeiros. Sempre acordareime de Suso e dos outros voluntarios.
Merece a pena gastar un dia mais, antes de empezar o Camiño Inglés, para facer a ruta de 24 km mais o menos que da a volta de Covas, por costa e monte, ata chegar a Ferrol pola ria, con os seus castelos.

 

A ruta rematase ao chegar à Ferrol, pasando por detrás da base naval da Marina de guerra Española, ata chegar ao porto pasando por un ponte peonil moderno.
Dende o porto, empeza o Camiño Inglés de Santiago.